Historia pokalanego poczęcia

Pewien generał odniósł onegdaj zwycięstwo. Nawiązując do szczytnych tradycji różnych zwycięzców zgwałcił zbiorowo (wraz ze swoimi żołdakami) bynajmniej nie niechętną temu Reprezentację i począł był dziecię. Reprezentacja – która reprezentowała raczej mniejszość zwyciężonych – dziewictwo straciła już dawno temu, więc niespecjalnie ją to dotknęło.

Zgwałcona Reprezentacja rodziła dziecię długo, bo nie dziewięć, ale prawie 36 miesięcy, od 26 marca 1982 roku do 29 kwietnia 1985 roku. Ciąża urojona i przenoszona.

Narodzone dziecię na pewno nie było prawe. Raczej lewe. Prawe, czy lewe, miało legitymizować tatusia. I poniekąd mamusię. W związku z tym wychowanie dziecka powierzono rodzicom zastępczym. Pierwszy rodzic zastępczy – Alfons – był z PAX. Aktualny rodzic zastępczy – Andrzej – jest z PZPR.

Mając 26 lat dziecię uznało, że tatuś, jego żołdacy – a i mamusia – działali niezgodnie z Konstytucją, choć owa tworzona była jeszcze przez rodziców tatusiów i mamuś. Czyli dziadków i babcie. Tudzież ciotki. Rewolucji. Oraz wujów.

Przeżywszy ponad 30 lat dziecię zostało perłą w koronie demokracji. Prawnej.

A niektórzy obywatele uznają obecnie, że tak w ogóle, to doszło do niepokalanego poczęcia dziecięcia. Co ciekawe, uznają oni jednocześnie ideę świadomego macierzyństwa. I tacierzyństwa. Gwałcicieli i gwałconych.

W obronie obydwu owych idei – oraz ich dziecięcia – obywatele owi skakać są gotowi. Pod warunkiem, że temperatura będzie dodatnia. Choć nieliczni. dzielni poznaniacy skakali też przy ujemnej. To przypomina mi powiedzenie wymyślone i spopularyzowane przez owych, pochodzących ex Oriente, dziadków. I babcie dziecięcia. Oraz jego ciotki. I wujów.

Wyżej ch... nie podskoczysz.


ilustracja z:http://gpcodziennie.pl/imgcache/750x500/c/uploads/still/4547956401449111...
Hun