Przyzwoitość

mazurka - także w jego odmianie - mazurki.

"Na europejskich salonach polskie tańce narodowe pojawiły się już ponad 150 lat przed urodzeniem Fryderyka Chopina.  W XVII wieku przez Niemcy dotarły do Danii i Szwecji, gdzie do dziś jednym z najpopularniejszych tańców jest... "polska" . We Francji mazurki zawdzięczają swoją sławę polskim legionistom walczącym u boku Napoleona. Po Paryżu modne rytmy polskie dotarły do Włoch, Austrii i na półwysep Iberyjski, popłynęły na Azory, Wyspy Zielonego Przylądka, Wyspy Kanaryjskie, a nawet do Brazylii. A wiek później wędrujące po świecie mazurkowe rytmy przyozdobione melancholijnym fado i poetyckim ruchem trafiły na scenę niemieckiego Wuppertalu, najsłynniejszego teatru tańca świata prowadzonego przez legendarną Pinę Bausch.

I tak oto rozpoczęła się międzynarodowa kariera mazurka, który szybko stał się ważnym, choć wciąż niedocenianym elementem światowego dziedzictwa muzycznego."

 

to POLOWA, tempo na 2/4 :)

a mazurka to slowo zagraniczne jest, bo sie zabojadom nie chcialo nauczyc wymawiac slowa mazurek. za trudne. podobnie jak polonez sie tam sprzedawal (w liczbie szesciu sztuk rocznie) jako POLSKI. i wez sie tu z tym wszystkim wyrozum. 

a jak juz, to ze sie zapytam kolegow i kolezanke, dlaczego herbata a nie cherbata?

Sobie też nie będę żałował, a co tam, bo jednak przyczyniłem się, do pogłębienia Twojej wiedzy. A to nie koniec :)
To prawda. Teraz to dopiero zarzuciłeś mnie stertą wiedzy. Szczególnie podoba mi się  to zgodne czeskie zeznanie ” v neděli odpoledne” (gdzie Ty to wygrzebałeś?). Masz rację, że to ostatecznie załatwia sprawę.

Ciekawi mnie, dlaczego Grażyna W. Dąbrowska nie jest godna uwagi.

Tego nie sugerowałam. Wyraziłam jedynie przekonanie, że dla etnologa „uznanym autorytetem” jest co najmniej kilka większych od niej nazwisk. Dlatego jej - możliwe, że nawet zasadne wątpliwości - nie przesądzają jeszcze ostatecznie żadnej kwestii. Zreszta w ogóle mało chętnie obdarzam kogokolwiek mianem autorytetu. Tak już mam.

Co do Kolberga, to pisał prawie o każdym polskim regionie. O kulturze ludowej, w tym o tańcach także. Co pisał o konkretnym z nich, czyli np. o Rzeszowszczyźnie, o którą pytasz, tego Ci powiedzieć tak ad hoc nie jestem w stanie. Nie przeczytałam wszystkich jego dzieł. A tzw. Dzieł Wszystkich  Kolberga jest 86 tomów, wydanych w Polsce w postaci 92 kolejnych tomów (wraz z suplementami, biografią i indeksami). Zresztą dzieło wydania ich wszystkich zapoczątkował właśnie swego czasu mój profesor - Józef Burszta. Sprawdziłam - region rzeszowski zawiera się w tomach:  nr35 - przemyskie, i 48-tarnowsko-rzeszowskie + suplement w tomach 83 czI i 83 cz 2. Jest więc co czytać.  Interesujące jest także to, że badał polskie ziemie jeszcze dalej na wschód - z Podolem włącznie.
Kolberg jest o tyle również ciekawy, że opisywał tę kulturę ludowa w czasach, gdy ona jeszcze naprawdę była żywa, a zarazem w stosunkowo „czystej postaci”, bo przemieszczanie się ludności było mocno ograniczone - a więc i ograniczone było wzajemne przenikanie się kultur.
Trudno jest powiedzieć, co i kiedy tańczono przed Kolbergiem, ponieważ nikt się przed nim takimi badaniami nie zajmował. Kultura ludowa przed nastaniem XIX wieku nie wydawała się nikomu być interesująca, a tym bardziej godna jakichkolwiek badań.
Nie będzie więc najpewniej zgody co do tego,  które tańce były pierwsze. Zresztą całkiem być może, że w różnych regionach - różne.  Najstarsze wydają się być tańce obrzędowe, a więc związane z konkretnymi obrzędami - np. chodzony (nazywany też chmielowym) będący elementem oczepin. Mówi się, że to pierwotna forma, która dała życie późniejszemu polonezowi.

Ładna ta Twoja uwaga o Legionach i bardzo przekonująca.

No i masz świętą rację, że festiwal polkowo-mazurkowy byłby dla nas czymś lepszym i znacznie bardziej oczywistym niż festiwal country.
Szczerze powiedziawszy, te „Wszystkie mazurki świata” mnie rozczarowały. Pomysł był z sensem, ale realizacja jest mało zachęcająca i zbyt zamknięta formuła. Rozumiem potrzebę warsztatów, ale to powinna być zabawa dla dużej publiczności, a nie coś tak marginalnego.
No niechby własnie choć coś o takim wymiarze jak mrągowskie country.
Czy to temat zajęty…  Pewnie trochę w tym racji jest. Van Gogh też w zasadzie „załatwił” słoneczniki „na cacy”. Niewielu artystów po nim odważyło się sięgnąć po ten temat.

Nie wiem czy Shork będzie zadowolony. Strasznie daleko odbiegliśmy od tematu jego notki .