Spis idiotyzmów

 Nie tak dawno nakładem Frondy ukazał się świetny „Raport o gender” Agnieszki Niewińskiej, wobec którego bezbronni byli nawet niektórzy przedstawiciele mainstreamu (np. Krzysztof Varga z „Gazety Wyborczej”),  teraz, od innej strony, tematem zajmuje się w „Idiotyzmach feminizmu” Magdalena Żuraw. O ile Niewińska koncentrowała się na opisie gender studies, genderowych imprez i suchym przedstawieniu praktycznej strony zjawiska (programy edukacyjne, źródła finansowania, placówki, zajmujące się propagowaniem idei itd.), o tyle Żuraw metodycznie, punkt po punkcie demoluje kolejne mity i bzdury, jakie przewijają się przez stronice feministycznych publikacji i manifestów.

Czego tu nie ma… Rodzina teraz i na przestrzeni wieków, rola kobiety w średniowieczu i dziś, kwestia wykształcenia, parytetów, aborcji, przemocy w rodzinie, praw wyborczych… Magdalena Żuraw sypie danymi i przykładami z całego świata i z całej niemal historii, falsyfikując kolejne tezy i hasła. Ot, choćby parytety właśnie. Lista państw z najwyższym udziałem kobiet w parlamentach wygląda zaskakująco (warto samemu się przekonać), ale też nie bez powodu nie pojawia się jako argument „za”. Albo taka rola kobiet w średniowieczu – niby wypadałoby to wszystko wiedzieć, a jednak można się trochę zdziwić. Zwłaszcza, jeśli za bardzo przesiąknie się stereotypami, modnymi w dzisiejszych czasach.

Książeczka Żuraw zbudowana jest według schematu – polemiczne omówienie danego zagadnienia + ciekawostka, historyczna, społeczna lub polityczna. Początkowo wzbudziło to we mnie pewne obawy, jednak szybko okazało się, że niepotrzebnie. Nie wiem, czy autorka załapała się na „Odcinki” Jacka Kwiecińskiego, publikowane ładnych kilka lat temu w „Gazecie Polskiej”, niemniej jest w jej pisaniu coś z najlepszych czasów tej rubryki, będącej wówczas głównym źródłem wiedzy (wtedy dla nas jeszcze będącej raczej zabawną abstrakcją) o absurdach poprawności politycznej.

O ile nie lubię bardzo modnego w slangu liberalnej młodzieży określenia „masakruje” w stosunku do rozmaitych polemik, o tyle do „Idiotyzmów feminizmu” pasuje ono całkiem nieźle, właśnie to bowiem robi z nimi Magdalena Żuraw. Jako całość ta książka broni się znakomicie, niemniej ja polecam ją jeszcze bardziej w pakiecie ze wspomnianym „Raportem…” Niewińskiej.  Przy czym wtedy zacząć lepiej będzie od tej drugiej.

Magdalena Żuraw, Idiotyzmy feminizmu, Fronda 2014