Mija 10 godzin od "całkowicie udanego" szóstego testu bomby wodorowej, oznaczającego "znaczący postęp" nuklearnego programu Korei Północnej, a wciąż nie ma żadnej reakcji, żadnego głosu w tej sprawie polskich władz. Sprawdziłem portale i konta twitterowe prezydenta, premier i ministra spraw zagranicznych - nie ma nic, kompletnie nic!
Były prezydent Francji, Nicolas Sarkozy, wszedł w rolę doradcy Macrona w wywiadzie, którego właśnie udzielił po długim okresie wyciszenia, pismu stowarzyszenia studentów wydziałów nauk politycznych, "Emile Boutmy Magazine". Porady wymaga dramatyczna sytuacja Macrona: w ciągu czterech miesięcy sprawowania urzędu jego popularność spadła z 62% do 40%. W takim samym okresie Hollande odnotował spadek z 61 do 54%, a Sarkozy - wzrost z 65 do 69%. Sarkozy może więc udzielać Macronowi lekcji. I co mu zaleca?
Po pierwsze, żeby Macron stał się "wielkim Europejczykiem".
W głównym nurcie francuskich mediów trudno spodziewać się obiektywnej relacji w sprawie niebywałego kryzysu dyplomatycznego na linii Warszawa - Paryż, jaki wywołał w ostatnich dniach prezydent Emmanuel Macron. Podobnie w mediach niemieckich, przy zachowaniu ostrożnego tonu wypowiedzi samej kanclerz Angeli Merkel, sympatia jest po stronie Macrona.
Macron wchodzi w buty Stalina i stosuje politykę dzielenia krajów naszego regionu Europy. Odbywa spotkania z liderami krajów byłego Układu Warszawskiego bez Warszawy i bez Budapesztu! Wprawdzie francuscy pismacy tytułują nas jako "była-Europa Wschodnia", ale przecież nie zmieniliśmy położenia geograficznego, zmieniło się tylko ich postrzeganie tego obszaru, który "zbliżył się" ostatnio do oczywistego pępka świata czyli Paryża. "Le Monde" pisze też przy tej okazji, że istniejące od 1991 r. zrzeszenie Polski, Węgier, Czech i Słowacji jest "nieformalną grupą". Same mądrości!
Oglądam sobie TVP INFO. Redaktorzy różnych redakcji zastanawiali się przez chwilę nad tym, skąd nagle prof. Balcerowicz znalazł się na głównej scenie antyreformatorskiej manifestacji, antyrządowego protestu przed Sejmem.
Co wielkiego się dzisiaj nie wydarzyło? "Gazeta Wyborcza" hucznie zapowiadała "kolejny wieczór pełen politycznych emocji - o 19:26 gościem TVN24 będzie szef Rady Europejskiej Donald Tusk". Tusk był w tvn, ale emocji jakichś nie wzbudził. Chyba że - trochę było żal, bo widać było jak strasznie się męczył. Obalony i wydalony władca III RP dostał trudne zadanie od carycy Europy. Najpierw się chciał wprosić do Prezydenta Andrzeja Dudy (sam z siebie?), a gdy to się nie udało, to sama Merkel sięgnęła za telefon i, jak się dowiadujemy, naciskała w sprawie "państwa prawa".
Koalicja antyrządowa po raz kolejny wzywa do puczu i anarchii pod hasłami obrony niezależności sądów i demokracji przeciw rzekomo nadchodzącemu reżimowi na wzór Korei Północnej. Zachęcanie do przestępstwa, anarchii, próby zajęcia Sejmu siłą i rozróby, jest przestępstwem, zatem posłowie PO i aktywiści spod różnych gwiazd specjalnie proszą się o karanie, prowokują. Pełniący pod nieobecność Tuska, niekomiksowy polityk, Schetyna, wzywa na 15.00 przed Sejm RP pod hasłem "zamach lipcowy".
Wydawało nam się, że właśnie byliśmy świadkami doniosłego politycznego zdarzenia? Że właśnie zostało nam przywrócone należne miejsce w społeczności międzynarodowej i godność za sprawą niezwykle mocnego speechu prezydenta USA, Donalda Trumpa?
Donald Trump, który miał niby nie wiedzieć nawet, gdzie leży Polska, w swoim wczorajszym przemówieniu na pl. Krasińskich w Warszawie, znakomicie streścił niemal całą historię Polski, pięknie opowiedział historię Polski walczącej i niezłomnego narodu. Jego słowa śledził cały świat. A kto to mówił, że Trump nie ma pojęcia, gdzie jest Polska? Aaa, to Anne Applebaum, żona b. ministra spraw zagranicznych, Radosława Sikorskiego, współpracująca czasem z "Gazetą Wyborczą", a czasem z "Washington Post"!
W dyskusji o tym, dlaczego Hanna Gronkiewicz-Waltz nie stawia się przed tzw. komisją reprywatyzacyjną, w programie "Woronicza 17" w TVP INFO, poseł PO, Jan Grabiec, powołał się na jej autorytet jako "profesora prawa", co miałoby rzekomo pozwalać jej na lekceważenie wezwań tej komisji, kwestionowanie jej konstytucyjności, lekceważenie przepisów prawa i Sejmu RP.
Pozostawmy na boku sprawę tego, że odwoływanie się do siły autorytetu nie jest żadnym argumentem, zwłaszcza jeśli z tego "autorytetu" zostało tylko auto, a reszta ryje i kwiczy z tęsknoty za korytem.