CBA domaga się zwiększenia zatrudnienia, czyli dodatkowych 12 mln zł z kieszeni podatnika (do 111,5 mln, którym już dysponuje). Przy tym nie chce tego podatnika informować o tym, za co właściwie on tyle płaci. CBA zasłania się koniecznością utrzymania w tajemnicy swoich działań i ich efektów. A może bez FBI to nasze CBA nigdy by nie ujawniło takich spraw jak infoafera?
Dopiero przed chwilą obejrzałem ostatnie, wczorajsze wydanie programu "Bliżej" Pospieszalskiego. Czwartek, późnym wieczorem - nie zawsze dam radę. Przeglądając wiadomości natrafiłem jednak na alarmujące tytuły w onecie o jakiejś "awanturze w studio". Zaniepokoiłem się: "Ocho! Znowu szukają pretekstu, by zdjąć Pospieszalskiego!". No i sprawdzam, i okazuje się, że jedyną awanturą w tym programie była niewyparzona, prostacka gęba Nałęcza! To on pozwolił sobie na teksty o oszustach i zdrajcach wobec lidera opozycji, parlamentarzysty. Nie pierwszy już raz zresztą.
Przeglądam artykuły i komentarze... Brytyjski "The Times" nic już dziś nie pisze, pisał o śmierci Jaruzelskiego 26 maja, przytaczając etykietkę, jaką mu nadała onegdaj administracja Reagana - "Rosjanin w polskim mundurze" ["a Russian in a Polish uniform"]. Autor kwalifikuje go jako mistrza dwuznaczności, sprytnego manipulatora, i wspomina o mniejszości Polaków ledwie, uznającej że był on jednak patriotą w trudnych czasach...
Wbrew temu, co usiłuje nam wmówić prezydencki minister Nałęcz, pogrzeb towarzysza gen. Jaruzelskiego nie jest wcale planowany jako skromny żołnierski pochówek. Niestety, nie każdy bohatersko poległy żołnierz miał taką państwową, na szczególnym cmentarzu - Powązkach, ceremonię z prezydentem i przedstawicielami rządu, wojskową orkiestrą i salwami. Jaruzelski nie przyniósł chwały mundurowi polskiego żołnierza, a szybkie awanse zawdzięczał tchórzliwej współpracy z Sowietami. Nałęcz więc inaczej, pokrętnie argumentuje, nie żołnierskimi zasługami, ale tym, że Jaruzelski był prezydentem.
PKW po wielogodzinnym trzymaniu nas w niepewności wreszcie ogłosiła wyniki wyborów do PE, po kolejnym zawirowaniu, wyniki ponownie przypisujące zwycięstwo PO nad PIS. W międzyczasie dowiadywaliśmy się o rzekomych atakach hakerskich na serwery PKW czy też o protokołach wędrujących po różnych lotniskach, były tłumaczenia się burzami, pogodą, w stylu "sorry, taki mamy klimat". Był cud nad urną w Choszcznie, gdzie jeden kandydat zgarnął 500 głosów na 98 wydanych kart... Tak naprawdę to nie wiadomo, co zabrało Komisji tyle czasu przy tak prostym liczeniu?
Dlaczego wiceszefowa PO, prezydent Warszawy, Gronkiewicz-Waltz nie chce usunięcia sowieckich pomników z naszych placów i ulic? Przykład od lat pusjących nam krew "Czterech śpiących" na Placu Wileńskim. Dlaczego władze domagają się raczej ukarania młodego gdańskiego artysty za rzeźbę przedstawiającą scenę gwałtu radzieckiego sałdata na "wyzwalanej" kobiecie, zamiast stać po strone prawdy historycznej? Myślę, że zawinił tu niepisany nakaz służalczości, głupio rozumianej poprawności politycznej i podlegania dyktatom Berlina i Brukseli.
Tusk przyjął za pewnik, że wygra tę kampanię skręcając w lewo i strasząc prawicą, terroryzując wizją wręcz rozpadu Unii Europejskiej. Albo się "zintegrujemy" z Berlinem, albo czeka nas dezintegracja. Dezintegracja, rozpad ma być następstwem wyboru innego niż jego "proeuropejskiej" PO, np. patriotycznej, narodowościowej PIS. Taki scenariusz według Tuska nie będzie miał happy endu, czeka nas apokalipsa.
Tusk nie chce, żebyśmy głosowali na partię Kaczyńskiego, straszy nas wojną, że Putin na nas napadnie i dzieci nie pójdą 1 września do szkół. Jednocześnie Tusk mówi, że będzie bronić Ukrainy, o obronie Polski nic nie mówi.
Początek kampanii wyborczzej do Parlamentu Europejskiego i oto dwa polityczne wystąpienia. Defetyzm i straszenie Tuska kontrastuje z siłą i optymizmem Kaczyńskiego. Tusk demagogicznie i nieodpowiedzialnie straszy wyborców zagrożeniem ze strony Rosji, by podbijać rzekome zasługi swego rządu w sprawie Ukrainy, a z kolei członków PO straszy "tymi ludźmi", czyli wyborcami, takimi jak rodziny niepełnosprawnych dzieci, z którymi wczorajszą rozmowę jakoś "przeżył"...
"Aby zmienić ubranie, poszukasz ustronnego miejsca,
ale słowo wypowiedziane zmieniasz, nie wstydząc się ludzi."
[sentencja malajska]