grzechg - blog

Czegoś bardziej głupiego Prokuratura Okręgowa w Warszawie nie mogła zrobić. Dała dziennikarzom nagrania z interwencji prokuratorów i funkcjonariuszy ABW w redakcji tygodnika „Wprost”. Dała, bo uważa, że film pokazuje, że nie było tak strasznie, jak mówił redaktor Latkowski. No i widzimy na zdjęciach operacyjnych, jak oficerowie ABW wyrywają naczelnemu „Wprost” laptopa, jak ten pada na podłogę. Czy ktoś zwariował? Chyba tak. Bo ten film pokazuje cały bezsens tej akcji i działanie przeciwko wolności słowa.

Do odwołania rządu Tuska nie wystarczą dobre chęci Prawa i Sprawiedliwości i innych partii prawicowych, nie wystarczą bluzgi polityków PO, ani ich rozmowy świadczące o naruszeniu Konstytucji RP, czy wręcz łamaniu prawa. Gorąca debata skończy się pewnie niczym, a Donald Tusk znowu wyjdzie z tej opresji suchą nogą. Tak zapewne będzie, choć nie wiadomo co jeszcze kryją nagrania z  podsłuchów. To wszystko za mało, nawet jak rządowe media mówią chwilami głosem opozycji. Bez udziału Polaków nie ma zmiany tego żenującego rządu III RP.

Pospieszne komentarze dotyczące tego, co zdarzyło się w Polsce 4 czerwca 2014 roku, obfitują w emocje, bo jakie to święto wolności, skoro w tym dniu doszło do częściowo wolnych wyborów parlamentarnych, a pierwszym, w pełni demokratycznie wybranym rządem był rząd Jana Olszewskiego. Trzeba przyznać, że machina III RP zrobiła wszystko, by Polacy dali się nabrać na nowy świecki zwyczaj świętowania odzyskania przez Polskę niepodległości właśnie w rocznicę owych dziwnych kontraktowych wyborów z 4 czerwca 1989 roku.

Ostatnie tydzień maja, począwszy od wyborów do PE i pierwsze dni czerwca to całkowite zamieszanie, poplątanie z pomieszaniem i ogólny „popląt”.  „Popląt Polski” dominuje, ponieważ z III RP wyłażą w tych właśnie dniach wszystkie jej ciemne strony, skrywane pod sztandarami Brukseli i kilku kawałków autostrad. No bo zacznijmy od wizyty Baracka Obamy w Polsce. Kto go przyjmuje? Przyjmuje go Prezydent Komorowski, który musiał przecież zaakceptować raport BBN, w którym nasze właśnie bezpieczeństwo miało być oparte  na Rosji, a nie na USA.

Na wieść o tym, że Pan Premier Tusk chce się pozbyć swojego konkurenta w partii i wysłać go do Moskwy na Ambasadora III RP w Federacji Rosyjskiej przychodzą do głowy różne myśli, raczej wesołe, niż smutne. Grzegorz Schetyna szarżuje już  od dawna przeciwko swojemu szefowi i miarka się chyba przebrała. Jeśli nie jest to więc tylko jakiś balon próbny, to już wiemy, że Grzegorz Schetyna jedzie do Moskwy Putina. To - oby tak było - rozpoczyna ciekawą debatę o tym, gdzie możemy wysłać resztę platfomerskiej ekipy.

Kiedy widzę co niektórych dawnych działaczy opozycji albo obecnych liderów PO, jak oni się upajają polską wolnością, polską demokracją, to zbiera się po prostu na wymioty. Jak już „zejdą” z anteny i siądą sobie w drink barze, wtedy wyłażą z ich głów prawdziwe poglądy, czyli krótko mówiąc - motłoch nie ma prawa głosu. Złotouści demokraci dominują w polskich mediach, od polityków po „wytrawnych” ekspertów.

Pogrzeb gen. Wojciecha Jaruzelskiego ma dużo szerszy wymiar, niż nam się wydaje. Bo jest to oczywiście okazja do oceny jego życia i tych ocen, komentarzy nie brakuje, ale one i tak niewiele zmienią. Jedni będą za, inni przeciw generałowi i tak już to pozostanie na długie jeszcze lata. Kluczową sprawą związaną z tym pogrzebem jest tak naprawdę ponowna legitymizacja PRL-u, można nawet rzec uznanie jako dopuszczalnych takich wydarzeń jak masakra w grudniu 1970 roku i wprowadzenie stanu wojennego ze wszystkimi jego konsekwencjami.

Balon pękł, czyli już po wyborach do Parlamentu Europejskiego i można powiedzieć, że nad Wisłą bez zmian. Marek Migalski co prawda wycofał się z polityki i jest to zmiana może i donośna, ale jednak niewielka. Płomień fascynacji medialnej wyborami gaśnie, choć można się jeszcze spodziewać reporterów goniących z pytaniami w języku angielskim do „wybranych”, nowych europosłów. Oczywiście, zaraz ktoś powie, że zmiany jednak są i to poważne, bo na scenę polityczną, tym razem z sukcesem, wkroczył Janusz Korwin – Mikke, nad którym „pastwią się” teraz główne media.

Biedny jest polski wyborca, ale z drugiej strony polskiego wyborcę średnio obchodzi cała heca z wyborami do Parlamentu Europejskiego. Bo to dla przeciętnego wyborcy jest taka kolejna heca, której odpryski docierają do niego, ale nie wywierają większego wrażenia, ot tak po prostu, znowu tam politycy walczą o bogate posady w Brukseli. Gdyby jednak pokusić się o jakieś wnioski, co dociera do polskiego wyborcy z kampanii wyborczej do PE, to obraz jest ponury.