Publicysta zwraca uwagę, że wspieranie Małgorzaty Kidawy-Błońskiej i prowadzenie jej kampanii prezydenckiej przestały być głównym problemem dla Platformy Obywatelskiej. Zaczęło się za to kombinowanie, jak z najmniejszym uszczerbkiem dla własnego wizerunku wycofać kandydatkę z wyborów.
Dlaczego Małgorzata Kidawa-Błońska stała się dla partii ciężarem nie do uniesienia? Dlaczego stało się to oczywiste zarówno dla nowego przewodniczącego Borysa Budki, jak i dla jego poprzednika Grzegorza Schetyny, że ciągnie ona Platformę Obywatelską na dno? Wszystkie jej zalety, m.in. spokój, stateczność, pochodzenie, prezencja, polityczna nieostrość, wyczerpały się mniej więcej po dwóch tygodniach kampanii. Potem był już tylko gwałtowny zjazd. Ujawniło się jej kompletne niezrozumienie polityki, absolutne dyletanctwo w najważniejszych dziedzinach (gospodarka, finanse, bezpieczeństwo, polityka zagraniczna, energetyka), problemy z poprawnym wysławianiem się, gubienie sensu i logiki nawet w krótkich wypowiedziach
— odnotowuje Janecki.
Najpierw tylko Grzegorz Schetyna łapał się za głowę, słuchając i oglądając własną kandydatkę na najwyższe stanowisko w państwie, a potem także nowe kierownictwo musiało uznać, że „królowa jest naga”. Nie tylko w sondażach zaczął ją doganiać Władysław Kosiniak-Kamysz ( jej spadało, jemu rosło), ale cała Koalicja Obywatelska zaczęła tracić. Wtedy w partii zaczęto szukać jakiegoś pretekstu, by się kandydatki pozbyć – w miarę elegancko, choć bez przesady. To „bez przesady” wynika z tego, że sama Małgorzata Kidawa-Błońska nie widzi swoich błędów i tego, co złego robi partii. Dlatego była zdziwiona, a nawet zniesmaczona najpierw wypowiedziami Schetyny, następnie Budki. A później praktycznym odcięciem partyjnego wsparcia dla jej kampanii
— czytamy. Janecki zwraca przy tym uwagę, że zawieszenie kampanii przez Kidawę-Błońską wynikało z jej faktycznego wstrzymania przez partię.
Całość tutaj: https://wpolityce.pl/polityka/495159-stanislaw-janecki-w-tygodniku-sieci-bye-bye-malgosia