Inteligentna i politycznie efektywna, choć ryzykowana. Bo to przecież świetne posunięcie – władza PiS odwołuje Macierewicza i Szyszkę, zaczyna grę o centrum, więc opozycja błyskawicznie krzyżuje rządzącym szyki – doprowadza do sytuacji, w której realne staje się zaostrzenie ustawy, więc reanimuje się duch Czarnego Protestu. I cała kombinacja ze złagodzeniem wizerunku władzy idzie na śmietnik. Przyznam, że trochę przestraszyłem się efektów tego machiavelistycznego posunięcia opozycji.
Tylko że minęło bardzo niewiele czasu, i z rosnącym zdumieniem zacząłem dostrzegać, że się bardzo a bardzo myliłem. Że nie było żadnego chytrego planu jakiegoś trustu mózgów opozycyjnych strategów. Że po prostu wszystko im się posypało.
Więcej – to osiągnęło takie rozmiary, że nie tylko opozycji się posypało, ale posypała się opozycja jako taka. Zauważmy, że do takiego wniosku dochodzimy niezależnie od tego, czy uznamy iż trójka posłów PO jest niesłusznie prześladowana za poglądy, czy że została słusznie ukarana za złamanie klubowej dyscypliny. Liczy się efekt, a jest nim wrażenie że kierownictwo Platformy utraciło kontrolę nad klubem. A jak skomentować to, co stało się w Nowoczesnej? Odsetek posłów tej partii, którzy nie uczestniczyli w kluczowym głosowaniu, był większy niż analogiczny procent posłów PO.
https://wpolityce.pl/polityka/376132-kaczynski-przeciw-gangowi-olsena-cz...