Lucjusz Kwinkcjusz Cyncynat

tym większy jest jego upadek. I bardziej żałosny.

Działa, sam przed chwilą szukałem i szło OK.
OK?
Nie masz wrażenia, że ten "oficjalny teledysk" jest bardzo... owsiakowski?:(:(:(

Choć w podstawówce byśmy się spotkali. Ja w 1973 do siódmej, jeśli dobrze liczę, awansowałem. No, ale wtedy Kleyff dla mnie nie istniał. Moje doświadczenia polityczne ograniczone były do grudnia 1970, z którego mam do dziś dzienniczek ucznia z wpisami, o której wyszliśmy ze szkoły. Musieliśmy iść pod opieką i wzięła to na siebie matka kolegi o przezwisku Jajo. Nie pracowała i mieszkała najbliżej. Potem już szliśmy jak zwykle.
Po drodze, wtedy w grudniu, mijaliśmy czołgi. Rozmawialiśmy z czołgistami i pamiętam, ze pozwalali nam na te czołgi włazić. Potem mieliśmy wcześniejsze, ale za to dłuższe, ferie zimowe. Zima była sroga, mieszkałem tuż obok tzw. górek w Gdańsku i całe dnie spędzaliśmy na sankach. Ojciec zabrał mnie do miasta, żeby pokazać co się dzieje. Pamiętam gaz łzawiący, ale niewiele, albo raczej nic, z tego nie rozumiałem. 
Ech, to było raczej o wieku i sklerozie...
Huśtawki skądś tam znałem, obiły mi się gdzieś o uszy, ale zaistniały naprawdę w czasie opisanej jazdy samochodem. 
"W górę szlaban" rozumiałem dosłownie.
I nawet jeśli coraz częściej rozważam możliwość powrotu do Polski na stare lata, to nigdy ówczesnej decyzji - tej podjętej także pod wpływem inkryminowanego Kleyffa :-) - nie żałowałem. Jeśli czegoś żałowałem, to tego, że zrobiłem to tak późno, że przez to nigdy nie opanowałem dobrze języka i mówię z okropnym akcentem i niegramatycznie. Myślę, ze Szwecja, kiedy do niej przyjechałem w 2002 roku, była nadal fajnym krajem i że Polska mogłaby się bardzo dużo od SV nauczyć. Teraz zeszło to na psy przez tę ich polityczną poprawność i to oni powinni się uczyć od nas. 
A Kleyffa szkoda mi tak, jak iluś tam podobnych złudzeń.
Zresztą, on mnie tak naprawdę wcale nie boli.
Problemem są moi przyjaciele. Ludzie, których znam od czasów studenckich i w których wierzyłem, a którzy przy okazji spotkań bredzą jak ten nieszczęsny Kleyff. 
Zawsze piszę, że traktują mnie jak nieszkodliwego durnia, ale np. w tym roku nikt się do mnie przy okazji Bożego Narodzenia i Nowego Roku nie odezwał. A zawsze zapraszali, pytali czy będę w Polsce. 
A po co ja mam być w Polsce, kiedy mąż mojej najbliższej kuzynki - a mam tylko dwie - jest szefem powiatowej organizacji PO. Pewnie, że na gruncie rodzinnym się tylko przekomarzamy, ale co to za kontakty są? 
A najgorsze dla mnie jest to, że ja tego gościa strasznie lubię i wiem, że z wzajemnością, bo jak już się spotkamy, to te gówna schodzą gdzieś na bok.
Oj, coś mnie ten tł do wynurzeń skłonił :-) 

 

"Męczyłam" tekst - na raty. I zastanawiałam się, czy autor tak poważnie, czy kpi.
I jakie jest "podłoże" bełkotu. Bo chyba niemożliwe, że zaawansowana skleroza. I absolutny brak krytycyzmu.
"Mówią znajome panie - Co się zrobiło z chłopa?"
Ano - co?

















 

Pozazdrościć.
Widocznie wino ma jednak wpływ na długowieczność...
Kobiety, wino i śpiew:):):)