Przeklęci Wyklęci

Święto Żołnierzy Wyklętych dało wielu osobom publicznym pretekst do zaprezentowania swojego „niekonwencjonalnego” stanowiska. Kukiz, Wielomski, Zychowicz... że nie wspomnę o lewicowym i liberalnym planktonie.

Bohaterowie, czy zbrodniarze?

Środowiska patriotyczno-prawicowe zawyły z oburzenia. I o to głównie chodziło, a nie o tzw. poważną i merytoryczną dyskusję o najnowszej historii Polski.

Ci, którzy za Zychowiczem przypominają niewygodne fakty z dziejów czynnego oporu antykomunistycznego popełniają jeden błąd. Błąd zasadniczy. Abstrahują od kontekstu historycznego, wytykając nowo-kreowanym bohaterom brak anielskości.

No cóż, Jezusowi wypędzającemu handlarzy ze świątynie też jej zabrakło.

Zamiast toczyć polemiki o moralność w czasach powszechnej demoralizacji – lata II WŚ w jakiś sposób zdemoralizowały wszystkich jej uczestników i świadków – chciałbym odwołać się do przykładu pochodzącego z kultury popularnej, który jednak jest bardzo mocno osadzony w historii najnowszej.

Amerykański historyk, Stephen E. Ambrose, napisał książkę „Kompania Braci”. Dokumentalna opowieść o kompanii amerykańskich spadochroniarzy zrobiła światową karierę, stając się kanwą wyprodukowanego przez Spielberga doskonałego serialu pod tym samym tytułem.

Jednym z jej drugoplanowych bohaterów był kapitan Ronald C. Speirs, oficer – jak pisze Ambrose - „z dość dwuznaczną reputacją”. Wśród żołnierzy krążyły opowieści o tym, że zastrzelił pijanego podkomendnego i przeprowadził osobiście egzekucję 10 niemieckich jeńców. Jednocześnie był świetnym dowódcą, który cieszył się dobrą opinią wśród przełożonych i szczerym szacunkiem podkomendnych. Jeden z nich, wiele lat po opisywanych wydarzeniach, powiedział:

„Święcie wierzę w to, frontowy żołnierz ma pełne prawo osądzać drugiego frontowego żołnierza. Tylko żołnierz frontowej kompanii piechoty może wiedzieć, jak trudno w tych warunkach zachować zdrowie psychiczne, zrobić swoje i zachować jakieś resztki honoru. Trzeba nauczyć się wybaczać innym i sobie pewne rzeczy, których się dopuszcza w tych warunkach”.

Słowa te kieruję do tych, którzy frontowymi żołnierzami nigdy nie byli, natomiast ochotniczo walczą dzisiaj „do krwi ostatniej” na froncie ideologicznym i propagandowym.

A wy, Szanowni Czytelnicy, pamiętajcie też o tym, że amerykańscy spadochroniarze walczyli przez rok pod sztandarami oficjalnej armii, a wielu Wyklętych przez ponad 10 lat w konspiracji...